Ce poème d’Ibrahim Safa est un hymne à l’esprit profond de l’Afghanistan et de tous ses habitants. Il en symbolise la fragilité et l’amour tenace de l’indépendance. Brechna (1907-1974), peintre, compositeur, chanteur a fait du poème de Safa une chanson historique de la culture musicale afghane. SDR
“Libre je suis sortie de terre
Libre je mourrai.”
من لاله ی آزادم، خود رویم و خود بویم
دردشت مکان دارم، هم فطرت آهویم
آبم نم باران است، فارغ زلب جویم
تنگ است محیط آن جا، درباغ نمی رویم
از خون رگ خویش است، گر رنگ به رخ دام
مشاطه نمیخواهد، زیبایی رخسارم
بر ساقه ی خود ثابت،فارغ زمدد کارم
نی در طلب یارم، نی در غم اغیارم
هر صبح نسیم آید،بر قَصد طواف من
آهو برگان راچشم، از دیدن من روشن
سوزنده چرا غستم،در گوشه این مامن
پروانه بسی دارم، ،سرگشته به پیراهن
از جلوه ی سبز و سرخ،طرح چمن ریزم
گشته است خُتن صحرا، از بوی دلاویزم
خَم می شوم از مستی،هرلحظه و می خیزم
سرتا به قدم نازم، پاتا به سر انگیزم
جوش می و مستی بین،در چهره ی گلگونم
داغ است نشان عشق، در سینه ی پر خونم
آزاده و سرمستم،خوکرده به هامونم
رانده ست جنون عشق،ازشهر به افسونم
از سعی کسی منت برخود نپذیرم
من
قید چمن و گلشن، برخویش نگیرم من
بر فطرت خود نازم،واراسته ضمیرم من
آزاده برون آیم، آزاده بمیرم من
محمد ابراهیم صفا (۱۹۰۴ـ۱۹۷۱)
ترجمه فرانسوی سبرینا نوری
Abdul Ghafer Brechna, Bamyan, 1949, oil on canvas, about 24” x 36”, exposé à Kabul’s National Gallery
C’est moi, le coquelicot sauvage, libre je vis, libre je fleuris
C’est moi le coquelicot sauvage
On ne me cultive pas, on ne me parfume pas
J’ai élu demeure dans les steppes comme mes compagnes les biches
L’eau je la tiens de la pluie, loin des rives du ruisseau
Où l’on est trop à l’étroit
Au jardin, je ne pousse pas
C’est moi, le coquelicot sauvage, libre je vis, libre je fleuris
Si mes joues sont enflammées, c’est par le sang de mes veines
La beauté de mon visage se passe de tout artifice
Tête haute, ferme sur ma tige je n’ai besoin de personne
Ni de languir pour l’Aimé
Ni de me soucier du monde
C’est moi, le coquelicot sauvage, libre je vis, libre je fleuris
Vois-tu le feu de l’ivresse, couleur de ma robe pourprée
Et la blessure de l’Amour marque mon cœur brisé
Insouciante et libre, je me suis rendue aux plaines
Quand le sort d’un fol amour de la ville m’a chassée
C’est moi, le coquelicot sauvage, libre je vis, libre je fleuris
De mes couleurs verte et rouge, je dessine un jardin
Et la biche de Khotan s’enivre de mon parfum
Elle ploie sous le jeu de l’ivresse et à chaque instant me redresse
Je suis grâce de haut en bas, on ne me résiste pas
C’est moi, le coquelicot sauvage, libre je vis, libre je fleuris
Libre je suis sortie de terre, libre je mourrai.
Poème de Ibrahim Safa (1904-1971)
Traduction du dari : Sabrina Nouri – avec interventions de SDR.
